Vesna Lemaić (1981, Ljubljana), sve prepoznatljivija autorica mlađeg slovenskog proznog naraštaja, označila je svoj tekst
Odlagališče (hrv.
Odlagalište) kao „antiutopiju“. No, tekst se, kao futuristička fantastika koja na pogranično područje Istre smješta nekakav radni logor za žene u obliku deponija suvremene elektronike, više čini alegorijom ljudskih odnosa moći i njegove potrebe za preživljavanjem osuđene na propast. Uvjerljivost dobiva upravo preplitanjem toposa futurističke i antiutopijske književnosti s elementima i detaljima današnjice, tako da se tekst istovremeno može čitati kao ekološka kritika, kao slika više ili manje neuspješnih strategija preživljavanja i očajne potrebe za izlaskom, ili pak kao alegorija pojedinih društvenih i nacionalnih hijerarhija, na koje posebno aludira odnos između rukovodećeg kadra radnog logora i podređenih slavenskih radnica. U tom smislu tekst nam ukazuje i na onu manje idiličnu stranu etničkog miješanja na području Istre. Konačan rezultat besmislenog otpora, proračunatog čekanja na pravi trenutak ili skrivanja je isti. Put neopreznosti, koji vodi od slavljenja pobjede k vlastitom kraju, očito se prelazi za nekoliko kratkih sekundi. (Marcello Potocco)
hr
it
sl